Margt krúttlegt og skemmtilegt sem verður á vegi manns í Torrox pueblo

Ég er alltaf að uppgötva eitthvað nýtt hér. Undanfarna daga hef ég til dæmis áttað mig á því að ef ég vil komast í snertingu við fjölskyldulíf innfæddra er gagnlegt að fara á hárgreiðslusstofurnar. Fór á eina í gær að láta særa á mér hárið. Mér var sagt að koma kl. 10 og þegar ég mætti stundvíslega voru fimm rosknar konur mættar á undan mér sem þurftu allar að fá lit í rótina, klippingu og tilheyrandi. Og þær  komu örugglega ekki síst til að hittast og spjalla saman. Hárgreiðslustofunni var skipt í tvö hólf. Hið fremra, þegar maður kemur inn var hárgreiðslu-og rakarastofa karla. Þar fyrir innan var svo hárgreiðslustofa kvenna.  Ég vissi að það þýddi ekkert annað en að bíða þolinmóð, var vísað til sætis í sófa innan um allar kerlingarnar og ég komst að klukkan rúmlega ellefu. Þá voru þær búnar að tala látlaust, taka upp handavinnuna sína og sýna hverri annari og tala um mataruppskriftir eftir því sem ég gat ráðið út frá minni takmörkuðu spænsku.  Svo birtist allt í einu til viðbótar röggsöm amma, mamma og fjórir krakkar með sparibúninga í plasti úr fatahreinsuninni, drógu hverja spjör af krökkunum þarna fyrir allra augum og mátuðu búningana á þau. Og það voru sko engin smá læti á meðan. Allir töluðu í einu, klöppuðu og hrópuðu, nema drengur sem hafði komið með og var að vinna heimavinnuna sína í landafræði í sófanum hjá mér. Hárgreiðslustofan er greinilega ekki bara hárgreiðslustofa, heldur samkomustaður þar sem allt getur gerst og þar sem allt fréttist. Sá eftir því að vera ekki með myndavélina með mér.

Kvenna- og karlamenningin hér virðist vera vel aðgreind. Konurnar hittast saman víða um þorpið með börn og barnabörn og sjá um húsin á meðan karlarnir vinna, hittast í Tapas og bjór eða léttvín í hádeginu á kaffihúsunum eða bekkjunum á torginu til að ræða pólitík og landsmálin og halda svo aftur til vinnu.

Rakst hér á vel falið pínulítið kaffihús fyrir ofan torgið þar sem glaðlegur ungur strákur selur kaffi og morgunmat. Ekkert annað. Þarna koma ekki ferðamenn að öllu jöfnu er mér sagt. Bara spánverjar. Skilst að morgunmaturinn sé helst einskonar smjördeigsrúllur sem dýft er ofan í súkkulaði með kaffinu. Einhvers konar útgáfa af crossant með súkkulaði. Ekki slæmt. Prófa það kannske einhverntíma.

Svo fann ég líka vel falda bóksölu í einu íbúðarhúsinu í götunni hér fyrir neðan sem selur enskar bækur af öllum sortum og er svona "mini"-útgáfa af Bóksölu Braga. Staflar af bókum hingað og þangað fyrir innan dyrnar sem ekki er raðað eftir neinum kerfi. Þær bara eru þarna og maður verður bara að grúska. Tveir sambýlismenn sem reka þetta í gömlu húsi sem þeir eru búnir að gera upp, og hafa opið þrisvar í viku í nokkra klukkutíma. Ótrúlega sætt, öðruvísi og skemmtilegt.

Um daginn rákumst við Moy hin sænska sem býr hér fyrir neðan mig svo á opinn bílskúr við götuna sem liggur inn í þorpið, en þar selur fullorðinn maður vínin sem bændurnir hér í kring rækta. Sérstaklega Moscatel-vín sem er ekki ólíkt Sherry. Er ekki hrifin af því en það sem er skemmtilegt er að hann býður fólki  inn í skúrinn til að fá að smakka úr tunnunum hans. Kostar ekki krónu, karlinn ræðinn og þetta er bara skemmtilegt.

 Í gær fór ég svo í hádeginu í Tapas til Rick og Helen sem reka litla kaffistofu "la Tereza" þar sem mér finnst alltaf gaman að koma, enda Rick listakokkur. Ég elska að setjast í litla bakgarðinn þeirra sem snýr upp í hæðirnar. Þar er miklu rólegra en á torginu og stundum er bara gott að vera einn með sjálfum sér í kyrrðinni þar. Þau eru líka yndisleg. Þegar ég kom þar í gær í hádeginu, pantaði ég tapas og hélt út í bakgarðinn. Þar var fyrir hópur af fólki að mála stillimyndir af ávöxum og grænmeti sem prýddu borðin. Það stóð sem sagt yfir vatnslitanámskeið á kaffihúsinu fyrir aðflutta íbúa hér. Ég naut þess að sitja þar nokkra stund og fylgdist með, fékk mér besta kaffið sem finnst í bænum, las svo Euro-weekly blaðið í rólegheitum áður en ég hélt heim. Á leiðinni rakst ég á algenga sjón hér í götunni þegar sólin skín. Þá bera gamalmennin sem búa hér stólana sína út á götu og spjalla saman. Sæi það tæpast gerast heima.   

Það er hreint ótrúlegt hvað hægt er að rekast á margt skrýtið og skemmtilegt í ekki stærra plássi. Allt svo ólíkt því sem maður sér heima. Og ég elska þetta líf hérna.

 

Athugasemdir

[Fjóla Hilmarsdóttir (IP-tala skráð) 7.3.2012 kl. 22:27]

Alltaf gaman að lesa hjá þér bloggið ég öfunda þig mikið af því að geta gert þetta. Kannski kemur sá tími sem maður getur upplifað svona líf. Gangi þér vel með skrifin og takk fyrir að deila þessu með okkur hinum

[kristín Lilliendahl (IP-tala skráð) 8.3.2012 kl. 21:51]

Fjóla mín að sjálfsögðu gerir þú þetta líka á þinn hátt og þegar rétti tíminn þinn kemur til þess. Þetta er bæði hollt og gott. Þýðir ekkert að vera að kennna fólki um mikilvægi þess að stíga út fyrir þægindahringinn ef maður getur svo ekki gert það sjálfur. Ekki satt?

Bestu kveðjur til þín. Sjáumst kannske fyrir austan í sumar :)

[Helga Ragnheiður Óskarsdóttir (IP-tala skráð) 11.3.2012 kl. 23:41]

Mikið er dæmalaust gaman alltaf að lesa bloggið þitt Stína mín

þú segir svo skemmtilega frá og allt verður ljóslifandi fyrir augum manns :) Gangið þér áfram vel við skrifin og að njóta þessa tíma