Gestkvæmt og gaman.

Hef átt yndislegan tíma með Huldu sys, Siggu æskuvinkonu minni og Vilborgu samstarfskonu og vinkonu sem hafa komið til skiptist hingað undanfarnar þrjár vikur. Það er líka svo dásamlegt hvað þær allar hafa verið ánægðar með umhverfið hér. Meira að segja Laufey litla, þrettán ára stýrið gat ómögulega látið sér leiðast með okkur kerlingunum. Við höfum vaðið sjóinn, legið í sólbaði, puntað okkur, borðað dýrindis mat og gleymt okkur við "girly talk" á kvöldin, stundum langt frameftir nóttu. Það hefur því minna verið unnið hér þennan tíma. Fór þó´á bókasafnið niðri á Costa þegar ég þurfti.

Það leið vika frá dvöl Huldu þar til Sigga kom. Í millitíðinni voru páskar og það var magnað að fylgjast með og taka þátt í helgigöngunum hér, bæði að skírdagskvöldi og á páskadagsmorgun. Frá páskum hefur smám saman verið að fjölga fólki hér í þorpinu og þjónusta öll að aukast. Nú er kominn ísbar, sólhlífar yfir kaffihúsunum, meira setið þar á kvöldin og það sem er best er að nú kemur gamall maður með nýbakað brauð á dyrnar hjá mér á morgnana sem hann selur fyrir hálfa evru.Ég set peninginn undir vatnsflösku sem stendur á þröskuldinum hjá mér og hann hengir brauðið í poka utan á hurðarhúninn . Ef ég gleymi peningnum fæ ég samt brauðið og borga tvöfalt næsta dag.

Meðan Sigga var hérna bauðst Norðmaður sem við Hulda systir kynntumst þegar hún var hér, til þess að fara með okkur einn eftirmiðdag og sýna okkur um hér austan við Nerja. Hann fór með okkur á yndislegan stað niður við smábátahöfn sem ég man ekkert hvað heitir og við borðuðum þar. Hann vildi ekkert þiggja í bensínkostnað eða taka neina greiðslu fyrir svo við buðum honum daginn eftir á el Figon sem er lítill fallegur garðveitingastaður hér í þorpinu. Fallega gert af honum. Sigga og Vilborg kynntust náttúrlega Eddie og Correen og við eyddum tíma með þeim. Laufey var boðin til þeirra einn morguninn til að baka muffins með Co. Þau eru engum lík.

Eddie keyrði Vilborgu út á flugvöll þegar hún fór á föstudaginn var og ég flaut með því ég var á leið til Tarifa að hitta Gínu mágkonu mína sem er þar á spænskunámskeiði. Við höfðum mælt okkur mót á kaffihúsi í Tarífa sem við hvorugar höfðum hugmynd um hvar var en reyndist nánast við dyrnar hjá henni. Við áttum frábæran tíma saman þessa helgi. Fórum til Marokko á laugardeginum í grenjandi rigningu og kulda og á sunnudeginum fórum við til La Frontera sem er fallegt lítið þorp sem stendur uppi á kletti. Með í för þangað var Oki sem er samnemandi Gínu í Tarfia og hann var á bíl. Yndislegur hugsandi og fallegur strákur. Gaman að vera þarna saman og fara að borða lengst uppi í hæðunum á stað þar sem mætti okkur arinneldur og hvít-dúkað borð. Allt svo fallegt. Þau keyrðu mig svo á rútustöðina þar sem ég flaug á hausinn með mínum einstaka þokka og hruflaði mig alla. Jæja, en nú ligg ég undir teppi, stútfull af kvefi, með hita og alles og vorkenni mér. Í gær fyrsta maí var hátíð hér í bænum þar sem allir íbúar komu saman, dönsuðu, sýndu flamenco, átu og drukku og spjölluðu. Meiri háttar gaman. Karlmennirnir hrærðu í risapotti á hlóðum þar sem verið var að elda paellu og siðan fengu allir sem vildu að borða. Fólk fór ýmist eitt eða í pörum út á gólf og dansaði og söng af hjartans list. Og þegar maður sér það hugsar maður; aldrei geta Íslendingar verið svona. Bældir og leiðinlegir á flestum samkomum þar til þeir verða fullir. Þá verða þeir ekki bældir, bara leiðinlegir.  Eftir hátíðina fór ég heim og fann að ég var orðin lasin. Þegar ég var komin á náttbrókina kom Co til mín og heimtaði að ég kæmi niður til þeirra og borðaði grænmetislasagna sem hún er fræg fyrir. Ég fór með henni á brókinni og bol, lét setja yfir mig teppi á veröndinni þeirra og bera í mig frábæran mat eins og alltaf hjá þeim. Dásamlegt fólk. Eftir margra tíma kjaftagang fór ég svo undir sæng, drullulasin.

Athugasemdir

[Halla Þorsteinsdóttir (IP-tala skráð) 3.5.2012 kl. 00:09]

Gott að heyra að allt gengur vel. En þú verður að láta þér batna sem fyrst. Njóttu dvalarinnar sem eftir er.  Bestu kveðjur  :-)