Hland fyrir hjartað

Kattargarmurinn hann Bono heldur betur að færa sig upp á skaftið. Kemur nú þrjár ferðir á dag upp á gluggasylluna og heimtar mat með því að gera sig ofursætan, klóra framloppunum í gluggan og væla. Er þar að auki farin að taka vini sína með. Veit ekki alveg hvar þetta endar. Í kvöld hrökk ég svo illilega við þar sem ég sat við tölvuna mína þegar barið var fast á dyrnar , hrópað og kallað. Sem betur fer get ég opnað efri helminginn af útidyrahurðinni til að gá hver er. Þarna stóð fullorðinn karl og bauð mér fullan plastpoka af sítrónum til sölu fyrir eina evru. Fyrsta sem ég  hugsaði var; já, já. Einmitt það sem mig vantar - eða þannig. Keypti þær samt af því ég gat ekki sagt nei. Nú á ég risaskál troðfulla af sítrónum - heppna ég  

 

Radíusinn víkkaður út í dag.

Jæja. Ég ákvað að stækka svolítið radíusinn í dag. Fór með strætó niður á strönd fyrir hádegi og eyddi þar nokkrum klukkutímum. Svolítið annað uppi á teningnum þar! Fór fyrst í supermarkaðinn að kaupa inn sitt af hverju sem ekki fæst í þorpinu. Gekk svo niður á strandgöngugötuna og það var satt að segja ekki leiðinlegt! Þar eru engar búðir (sem betur fer). Bara veitingarstaðir. Þegar ég var að labba þangað niðureftir heyrði ég í sjónum áður en ég sá hann. Og það var yndisleg tilfinning. Gatan er alveg í sjávarmálinu og ströndin eins og heima; öskugrá og svolítið grýtt. Fólkið hér er mest fullorðnir Norður-Evrópubúar sem búa hér hluta úr ári. Svo sá ég að það er talsvert af lungnasjúklingum hér sem eru með súrefniskúta, sennilega hér til  heilsubótar, en hér í Torrox er talið vera besta loftslag í Evrópu. Fékk mér að borða hádegismat á ströndinni og naut þess að teygja álkuna upp á móti sólinni. Á leiðinni heim í strætó lenti ég á tali við fullorðinn Englending sem gaf mér strætóáætlunina sína og sagði mér ýmislegt gagnlegt um svæðið. Hann hefur búið hér hluta úr ári í tíu ár. hann segir mér að hér sé mikið af Norðmönnum, Englendingum og Svíum búandi í þorpinu. Veit ekki afhverju, en hann fór að flissa þegar ég sagði honum að ég væri Íslendingur. Var næstum búin að segja honum að ég væri ekki sérstaklega ábyrgð fyrir Icesave-klúðrinu.

Læt hér fylgja hvernig ég gerði mig að algeru fífli á veitingastaðnum. Þjónninn kemur og ég segi: "Can I have the menu please"? "Yes of course" segir hann. Svo horfir hann svolitla stund á mig og segir: English, Norwegian or Swedish"? Og ég snillingurinn segi: "No Icelandic" og brosi mínu blíðasta. Óóó, svo fatta ég. Hann er að spyrja mig á hvaða tungumáli ég vilji fá matseðilinn. "Oh, you mean the menu"? segi ég og skammast mín. Jæja, hann allavega reynir að stilla sig en skellir svo upp úr. - Og ég líka. "Si senora" segir hann svo og hraðar sér inn á barinn aftur, sennilega til að segja hinum frá þessum íslenska asna sem sleikir sólina þarna úti og heldur að mikilvægasta fólkið í heiminum séu Íslendingar!  

Nóg um það. Hér uppi á svölunum mínum sit ég svo og reyni að fresta því að byrja að skrifa. Hlusta á sauðabjöllurnar ofan úr hæðunum, hanagalið og sífellt hundagjammið ásamt samtali spánverjanna sem eru að steypa í holurnar sem hafa myndast í götunni hérna. Langt fyrir neðan mig, prjónar gömul kona úti við húsið sitt og senoran í næsta húsi er að ditta að blómunum sínum. Kominn tími til að bretta upp ermar og líta í gögnin sín.   Ola.  

Nokkrar myndir af skrýtnu og skemmtilegu!

Fór myndaleiðangur og ráfaði upp og niður göturnar hér. Hér er smá sýnishorn af því sem ég mætti.

Tveir fyrstu dagarnir

Fyrsti dagurinn liðinn og ég er í skýjunum. Hér var sól og hiti þegar ég kom og ég eyddi tveimur tímum á torginu, á litlu veitingahúsi þar sem ég fékk mér spænska ommelettu og brauð. Sat úti og naut þess að vera komin á staðinn.  Kynntist tveimur skotum sem hafa búið hér í áraraðir og þeir sögðu mér að það væri óvenjulega heitt um þessar mundir miðað við árstíma. Kom í ljós að þau búa í götunni fyrir neðan húsið hjá mér og þau sjá upp á svalirnar mínar frá sínu húsi. Allt mjög smátt í sniðum hér og þrátt fyrir endalausa króka og kima er auðvelt að rata. Þorpið er yndislegt, smátt, þröngt og vinalegt. Fyrst og fremst er það þó bratt. Komst að því keyptu á fyrsta degi að það þýðir ekkert að leika skvísu hér á hælaskóm (sem eru nánast einu skórnir sem ég tók með mér, - vitringurinn!). það myndi kannske ganga upp í móti en alls ekki niður. Sofnaði út frá hundgá og rigningarhljóði klukkan átta, búin á því.

Í dag, mánudag fór ég svo á bændamarkaðinn hér og keypti mér möndlur, ólífur, kirsuber og jarðaber ásamt pylsu og osti hjá tannlausum síbrosandi gamlingja, sem virtist jafnglaður og ég með viðskiptin. Hef ekki mikla lyst á fullri máltíð enn sem komið er. Fór svo í myndaleiðangur hér í nánasta umhverfi hússins. Það er hætt að rigna í bili og ég sat í sólinni úti á svölum hluta úr deginum en er nú byrjuð að vinna í gögnunum mínum. Skrifborðið mitt er undir glugganum sem snýr út á götu og ég fæ heimsókn á gluggakistuna af kolsvörtum ketti nokkrum sinnum yfir daginn. Þegar hann kemur opna ég gluggann og gef honum kattamat í dall og vatn út á sylluna. Voða notalegt. Hef ákveðið að kalla hann Bono. elska þetta einfalda líf - enn sem komið er allavega. Hér eru nokkrar myndir af götunni sem ég bý við, teknar frá útidyrunum mínum.  

profa

tilraun 1